பள்ளிப் படிப்பினை பாதியில் நிறுத்திய எம் இளம் பிஞ்சு உள்ளங்கள் சொந்த மண்ணே சொர்க்கம் என்றெண்ணி சென்றன அணிதிரண்டு போர்க்களம் நோக்கி யார் வருவார் திரும்பி என்று யார் உணர்வார் இதை அறியா சில மனங்கள் வெட்டிப் பேச்சாலும் வேதனைச் சொல்லாலும் வாட்டி வதைக்கின்றனர். தூற்றிய கைகளும் போற்றும் ஓர் நாள் இந்தச் சிறு மனங்களை நோக்கி…….. கவியாக்கம்:- சுகந்தன். “தமிழரின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்”

காந்தள் பூவின் வாசமானவரின் நினைவில் தமிழர்கள் நாம் சுவாசம் கொள்கிறோம்…! இனத்தின் விடுதலைக்காய் முப்படைகளிலும் இணைந்து விலைமதிக்க முடியாத உயிர்களை எங்களுக்காய் ஆகுதியாக்கியவரே உங்கள் தியாகத்தை பணிகின்றோம் தாயக தமிழக மாவீர கண்மணிகளே உங்கள் பாதம் பட்ட இடமெல்லாம் எங்கள் கண்ணீரை தெளிக்கின்றோம் உங்கள் வீரத்தின் உச்சத்தையும் எங்களை காத்திட அச்சம் தவிர்த்து உலகமே மெச்சும் வகையில் எதிரியை நேர்மையின் வழியில் களமாடி மண்ணில் விதையானவரே… மகிழ்வாய் வாழும் வயதில் ஆசபாசங்களையும் மறந்து தேசத்தின் விடுதலையை நினைந்து […]

பிரபாகரன் இறைவன் ஆனான்… ஆறுமுகன் இறந்து போனான்.!! ———————————————- ஆசியாக் கண்டத்தின் உச்சத்தில் உதித்த ஈழத்துச் சூரியன்! அச்சத்தில் மூழ்கிய அப்பாவித் தமிழரின் விலங்கினை உடைத்து உலகின் உச்சத்தில் வைத்த உன்னதத் தலைவன் இவன்! பிரித்தானிய வெள்ளையனுக்குப் பின் தமிழனை சிங்களக் கொள்ளையன் அடிமைப் படுத்தி ஆண்ட போது… இலங்கைத் தலையின் மூளையில் வல்வைத் தாயின்… வீரத் திரு வயிற்றில் உலகத் தமிழர்களின்… ஒட்டு மொத்த மூளையாக உயிராகி… உருவாகினான்..! கார்கால மழையில் – ஓர் கார்த்திகை […]

முள்ளிவாய்க்கால் துயிலும் இல்லத்திலிருந்து… ஒரு புலி வீரனின் சீருடை வீரத்தின் அடையாளமாய் அமைதியாக உறங்கிக் கொண்டிருக்கிறது!!! வலி கொண்ட இனத்தின் விடிவிற்காக – வரிப்புலி சுமந்து வீறுகொண்டெழுந்த வேங்கை ஒன்று வீரப் போர் புரிந்து…. வீரமரணம் அடைந்த பின்பும்… தனது உடல் விதையாகிப் போக… தன் உடல் சுமந்த வரிப் புலிச் சீருடையின் ஒற்றைப் பகுதியை… வீரத்தின் அடையாளமாய் விட்டுச் சென்றுள்ளான்.!! ஆறாண்டுகள் போன பின்பும்… மங்கிப் போகாத பொலிவுடன் யுத்தத்தின் காயங்களைச் சுமந்தவாறு ஒரு புலி […]

வீட்டு ஜன்னலுக்குள் நிலவைச் சிறைப்பிடிக்க விரும்பாது விடுதலைச் சிட்டென சிறகை விரித்தவள். இரண்டாயிரம் ஆக்கிரமிப்பாளர் முகாம் எரிக்க விழி சிவந்தவள். இனிய விடுதலையைக் காதலித்து நிலம் அதிர நடந்தவள் துயரில் சுழன்ற நம் வாழ்வின் துயர் கொல்லும் கருவி தாங்கியவள் எங்களின் சின்னமுற்றத்தில் விடுதலைத் துடிப்போடு பாடுகிற ஆசையோடு குரல் எடுத்தவள். தாய்த் தேசம் விட்டுப் பிரிந்த எமது இதயங்களிலும் அவள் குரல் இனிய விடுதலையை வேண்டு ஒலிக்கும். “கடலிலே காவியம் படைப்போம்”

வலிகள் நிறைந்த விடலைகள் நாங்கள் . படலைகள் திறந்து நடக்கிறோம். களங்களை நோக்கி. சிறைகளை உடைத்துப் படைபல திரட்டி தடைகளை உடைக்கிறோம் மரணத்தை வென்று மகுடத்தைக் கொண்டு மறுபடி அமைக்கிறோம் தமிழ் அரசு வீழ்ந்தவர் எல்லாம் தாழ்ந்தவர் கிடையாது மரணத்தை வென்று மறுபடியும் பிறந்தவர்கள். களங்களில் படைத்த சரித்திரங்கள் இன்று மறைந்து போய் . மௌனமாய் சுழல்கிறது மனதில். மறுபடியும் மலர்ந்திடுமா தாயகம் அதில் மகிழ்ச்சியாய் வாழ்ந்திடலாமா நாம் என்று மனங்களில் கேள்விகள் எழுகிறது. கவியாக்கம்:- காவலூர் […]

நாடுகடந்து ஓடிய வேர்கள் நாடிய விடுதலை தேடிய பேர்கள் சூரியத் தேவனின் நேரிய கதிர்கள் பாரிஸ் நகரின் வீரியப் புலிகள்.   தாயகம் தாண்டிய வேகத்தின் தடங்கள் தாய்மண் வணங்கிடும் காவியத் திடங்கள் ஓவியமாகிப் பேசிடும் படங்கள் தீவிரமான போராட்ட வடங்கள்.   பனியின் மழையிலும் பணிகள் தொடர்ந்தவர் – புலி அணிகள் வென்றிட பணபலம் தந்தவர் புலிகள் பெருமை போற்றிட நடந்தவர் தமிழர் மனதில் பதிந்து படர்ந்தவர்.   ஈழமுரசாகி முழங்கிய தோழர் எரிமலைக் குரலாய் […]

லெப். கேணல் நாதன், கப்டன் கஜன் நினைவான கவிதை… உடைத்தெறிந்த துடுப்புக்களின் இன்னும் அடங்காத் துடிப்பு என்றும் கூர்மைமழுங்கா வலிமையின் உயிர்ப்பே எதிர் நீச்சலிடுகின்ற எல்லாவற்றுள்ளும் அதே இயக்கம் துடுப்பாக இருத்தல் துடுப்பாக உழைத்தல் துடுப்பாக வலித்தல் வலிமை கொள் வாழ்வே துடுப்புக்களை உடைத்தெறிந்த பின்னாலும் உடைக்க முடியாது போனது மரணமில்லா வாழ்வின் திசை நோக்கிய தீரா வலித்தலை தீராது வலிக்கும் துடுப்புகளும் சுதந்திரத் தூரிகையே சுதந்திரத் தூரிகையின் தீராவலி கொண்ட இயக்கம் என்றைக்குத் தான் தணிந்தது? […]

தேசியக் கொடியோடு பயணிக்க வேண்டியவள்… இன்று தனிமையோடு போகிறாள்!!!! அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த தமிழர் தேசத்தில் அடுப்பூதும் பெண்கள் கையிலும்… ஆயுதம் ஏநத வைத்த தலைவன் வழியில்… அடிமை விலங்கினை உடைத்தெறியவென பூக்களும்…. போர்களம் போனவர்களில் நீயும் ஒருத்தி..! வலி சுமந்த வீர மங்கையான நீ…. போர்க்களத்தில்…. வரி சுமந்த புலியாகிப் புயலானாய்.!! அரசியல் சாணக்கியத்திலும் தென்றலாய்… பூவாய்… உலா வந்தாய்..!! இன்றோ… நீ இறந்தநாள் என… அனைத்துத் தமிழரும் தமிழர் ஊடகங்களும் கண்ணீர் அஞ்சலியோடு அழுது தீர்க்கின்றனர்..!!! […]

ஈழத்தெருக்களில் முழங்கிய உன் குரல் அடங்கிப்போய் அமைதியாய் கிடக்கின்றது. உறவுக்கூடுகள் கலைந்து போனதால்… கொடிய நோய் வந்த செய்தி எமக்கு தெரியாமல் உரிமை சிறகொடிந்த தோழிகளாய் நாம் தொலைந்து தொலை தூரமாகிப் போனோம்.!! நேற்றைய காற்று சாவு செய்தியை காவி வந்தது.!! எம் இனம் எங்கனும் கலகலப்பிழந்தது ஏற்க மறுத்தது மனது.!! ஏற்றுக்கொண்டது நியதி ஈழப்பெண்களின் வீரம்சொல்லி நீ பாடிய தெருக்களில் உன் தீரம் சொல்லி கூவிட முடியா வாயடைத்து நிற்கின்றோம் உலகத்தமிழ் இனமே ஊமையாய் அழுகின்றது […]

மானம் கெட்ட நாட்டை நம்பி மாணிக்கங்களை இழந்தோம்…. கண்ணுவ முனிவரின் கைப்பாவையாம் சகுந்தலை காமம் மேலிட கிழவன் துஷ்யந்தனைக் திருமணம் செய்யமுன் புணர்ந்து பெற்ற மகன் பரதன் ஆண்டபூமி என்பதால் பாரததேசம் எனப் பெயர் பெற்ற மானம் கெட்ட நாட்டின் அமைதிப்படையை நம்பி நெஞ்சும் மிக்க வீரன் குமரப்பாவை இழந்தோம் வந்த மருமகளை சபை நடுவில் வைத்துத் துகிலுரிந்த பாவியர் ஆண்ட மானம் கெட்ட நாட்டின் அமைதி உடன்படிக்கையை நம்பி தீரத்திலகம் புலேந்திரனை இழந்தோம் ஜீயாசுதீன் காஜி […]

தமிழ் மகளே தமிழினி, நீ மௌனித்து விட்டாய் வாடி போன ஈழ மறவர் வரிசையில் மீழாத் துயிலில் நீயும் உறங்கி போனாய் ஊர் முழுக்க உன் நாமம் சுமந்து ஊடக செய்தியாகிவிட்டாய் மரணம் கூட உன் முன்னால் மண்டி இட்டது அன்று நீ பார்க்கும் திசையில் மழை மேகம் கூடாமலே இடி இடிக்கும் உன் உணர்வுகளாய் எழும் வாயொலியால் புயல் அடிக்கும் நீ பதித்த பாத சுவடுகளில் அன்று எதிரிக்கு குலை நடுங்கும் உன் விரல் சுட்டலில் […]

அம்மா செல்வி! அன்னைத் தமிழீன்ற ஆரணங்கே! அன்புநிறை எழில் மகளே! இம்மா நிலத்தின் இனிமைகள் துறந்து இன்னுயிர் தன்னை ஈய்ந்த ஏந்திழையே! கும்மி யடித்துக் குலவிடும் பொழுதுகளிற்; குன்றென நிமிர்ந்து குலம்காக்கப் புறப்பட்டவளே! தெம்மாங்கு பாடுமடி தேன்தமி ழீழம்! தென்றலே நின்புகழும் தேசமெங்கும் ஒலிக்கும்! பெற்றவர் உற்றவர் பேணிக் காத்தவர் பேரன்பு மிக்கநல் உடன் பிறந்தவர் சுற்றத்தவர் சொத்துக்கள் சுகமான வாழ்வு சூழ்ந் திலங்கு தூயநல்; தோழமைகள் கற்றவுயர் பாடங்கள் கல்விக் கூடங்கள் கவினுறு வாழ்வியற் பேறுகள் […]

பெருமை சேர்த்தனள் பெண்ணினத் திற்கே ! மன்னார் ஆட்காட்டி வெளிதனிற் பிறந்து மாலதி யென்னும் பெயர்’தனைத் தாங்கித் தன்னிக ரில்லாத் தமிழிச்சி தானெனத் தனையே ஈந்தாள்! தமிழீழத் தாயவள் இன்னல் களைந்திட எடுத்தடி வைத்தாள்! ஈடிலா மகளிர் அமைப்பினில் இணைந்து பன்னுதற் கரியபல தாக்குதல் புரிந்தே பெருமை சேர்த்தனள் பெண்ணினத் திற்கே! குறும்புத் தனங்கள் குறைவின்றி ஆற்றும் கொஞ்சும் கிளியாய்க் குலவி நின்றவள் நிறுவிடத் துடித்தனள் தமிழீழம் தனையே நெஞ்சினில் நெருப்பினை ஏந்தி நின்றனள்! இறக்கும் போதிலும் […]

அக்கினிக் குழந்தைகளின் எரிமலைக் குழம்புகள்  பூஜைக்கு மட்டுமே பூக்கள் என்பது பிடுங்கப்பட்டு விருட்சங்களாய் விளைவதும் மலர்களே என்பது புகட்டப்பட்டது பரதமிடும் பாதங்களிற்குள்ளும் படை நடத்தும் பலம் பதுங்கிக் கிடப்பது பறையடிக்கப்பட்டது. மழலைகள் வளர்ப்பதே மரபெனும் சரித்திரம் மனதினுள் களைந்து நெருப்பும் உள்ளே இருக்கிறதென்பது நிரூபிக்கப்பட்டது. செருப்புக்களாய் மிதிக்கப்பட்டவர்கள் சிகரங்களில் ஏறி மணிமுடி தரித்தார்கள். வீட்டின் படிகளை தாண்டத் தயங்கியவர்கள் தேசத் திசையெங்கும் வாசம் புரிந்தார்கள். தாய்மைக்காய் தன்மை கொள்பவர் வாய்மைக்காய் வன்மம் கொள்தலும் வரலாறாக்கப்பட்டது. தலைவன் சிந்தனைப் […]

அப்பா! எல்லா அப்பாக்களையும் போல் நீயும் இருந்திருந்தால் என் தாத்தாவும் பாட்டியும் இந்நேரம் முசிறியில் மூச்சோடு இருந்திருப்பார்கள்! அப்பா! எல்லா அப்பாக்களையும் போல் நீயும் இருந்திருந்தால் என் அக்கா அமெரிக்காவிலும் என் அண்ணன் கனடாவிலும் நான் இலண்டனிலும் சொகுசாகப் படித்துக் கொண்டிருப்போம்! என் அப்பாவா நீ இல்லையப்பா நீ நீ நீ எங்கள் அப்பா! எங்கள் என்பது… அக்கா அண்ணன் நான் மட்டும் இல்லை! எங்கள் என்பது… செஞ்சோலை காந்தரூபன் செல்லங்கள் மட்டும் இல்லை! எங்கள் என்பது… […]

இந்திய படை வெறியர் உன் பிணத்தை மாங்குளம் சந்தியில் தொங்க விட்டார்கள் அண்ணா ! கொலைகாரர்கள் வெற்றி என்று அதை நினைத்தார்களே அங்கேதான் அவர்கள் தோற்றார்கள் பாஞ்சாலங் குறிச்சியில் புளிய மரத்தில் வெள்ளைக்காரன் தொங்கவிட்ட கட்டபொம்மனுக்கும் உனக்கும் என்ன வேறுபாடு. அண்ணா நேற்று வெள்ளையன் தனக்கு செய்ததை இந்தியா உனக்கு செய்தது. முல்லைத்தீவு மாங்குளம் சந்தியில் அமைந்திருந்த மக்கள் தொண்டர் படைக்கும்பலின் முகாம் மீது 05.10.1989 அன்று மேற்கொள்ளப்பட்ட தாக்குதலின்போது வீரச்சாவைத் தழுவிக்கொண்ட தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் […]

வீரக் கடற்புலிகளின் துணைத் தளபதியே!! வீரவணக்கம் நீல வரி தரித்த இரும்பொறை வீரனே!! வீரவணக்கம் திருக்கோண மாமலை துறைமுகம் அதிர செங்களம் ஆடியவன் எமனேறும் – இரு கப்பல்கள் மூழ்கடித்து – அங்கே பகையேறி வந்த வான்கலம் ஒன்றையும் வீழ்த்திய வீரனே!! ஈனப் படைகொண்ட கயவர் கூட்டத்தை – எல்லையில் உடல் கிழித்துப் – போர்க்களத்தில் புறமுதுகிடச் செய்தவன் பருத்தித்துறை கடற்பரப்பில் – துரும்பரை நீ எதிர்த்துக் கயவர்கள் படகினை கலங்கடித்த வெஞ்சமரில் சிந்திய உன் செங் […]

செஞ்சோலை மலர்கள்….. செஞ்சோலை மலர்கள் பிஞ்சு நெஞ்சங்கள் பாஞ்சு வந்த கிபிர்க் குரங்கின் கைகளில் மாலையாகியதோ? அப்பாப்பா…. நினைத்துப் பாராய் மனமே மனத்துள் எல்லாம் இரும்புக் குண்டாய் கனக்கிறதே வெடிக்கும் கண்ணீரில் இரத்த ஆறு பொறுக்க முடியுமோ? அவர் உடலங்கள் ஏதும் இனி சகிக்கக் கூடுமோ? மனசில் உந்தன் நினைவு பழசான ஆணியாய் குத்திக் குத்தி வலி காட்டும்.. சோகப் புழுதி படர்ந்த எம் முகத்தில் உன் கிபிராட்டம் எளிதாய் மறைந்திடுமோ எம் இரத்தம் மேலே பறந்தடித்து […]

நெஞ்சைப் பேரேட்டில் நீட்டிய அச்சுக் கோர்வையின் கண்ணீர்த் தழும்புகள் கரையாமல் எரிகிறது……… உண்மைக் கலசங்கள் உறியில் உருகிச் சாய்கிறது… வாசல் கோலங்கள் விகாரமாய் அழுகிறது…….. வேர்வையினாலேயே உலகத்தை விதவிதமாய்ச் சமைத்தால்… அது கஞ்சியாய் வடிகிறது……… தலையணைகள் வேண்டாம் இரத்தம் தலைக்கேறுவதில்லை… கட்டாந்தரையில் கல்லுக்குள்ளும் படுப்போம்….! சாம்ராஜ்யக் குதிரை இரும்பு லாடத்தைத் தான் மிதித்து நடக்கும்…. சரித்திரம் அதுதான்…… கதவுக்கு தாழ்பாள் எதற்கு? திறந்த வெளிக் கூட்டில் எச்சில் இடாதீர்கள்….. ஆந்தை மிளிறல் அடியோடு தொலையட்டும் வானம்பாடி ஆனை […]

யாழ் நூலகம் எரிந்து நீறான நினைவு நாளில் ஆறாத வலியுடன்.. “இனவாத அரசின் கோரப்பசிக்கு தீனியானது எங்கள் அறிவுக்களஞ்சியம் தமிழ் மனமெங்கு வியாபித்தது கடும்சினம். இருந்தும் என்ன செய்யமுடிந்தது. எங்கள் அறிவுத்தாய் கருக்கிச் சாம்பலானாள்.. தொன்மைத் தமிழின் ஆலயம் மீதும் வன்மம் தீர்த்தது சிங்களம் மேகமே உனக்கும் இரக்கம் பிறக்கவில்லயே அன்று கொஞ்சம் நீ அழுதிருந்தால் வெந்தணல் அணைத்து எங்கள் செந்தமிழ் காத்திருப்பாய்.. அறிவுப்பசிதீர்த்த எங்கள் அறிவுச்சுரங்கம் கருகிப்போதல்கண்டு தமிழ்மனமெலாம் உருக்கிப்போனதடா.. உயிரையே பறிகொடுத்த பரிதாபம் அது-தமிழ் […]

மீண்டும் மலைகள் நகரும் மலைகள் நகரும் நாட்கள் வருகின்றன. நான் சொல்கிறேன் நம்புங்கள். முன்பொரு காலம் பூகம்பங்களால் பூமி விழித்தபோது மலைகள் நகர்ந்தன. இன்றைய காலம் தூங்கும் பெண்கள் விழித்துக் கொள்கிறார்கள். அவர்கள் விழித்து எழுந்ததும் மீண்டும் மலைகள் நகரும் கவியாக்கம்:- அகிக்கோ ஜொசானா (ஜப்பான்) சுதந்திரப்பறவைகள் இதழிலிருந்து தேசக்காற்று. “தமிழரின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்”

எதிரியின் குகையெங்கும் உலாவந்த பெருநெருப்பு. எட்டாத தூரமெல்லாம் எளிதாய் ஏறிவந்த எரிமலையின் குடியிருப்பு.

பாரங்களைச் சுமக்க வலிய தோள்களை உடைய வாலிபங்கள் வேண்டும் “எனக்கென்னடா” என்றிருத்தல் யார் சொன்னது சுகமென்று? ஒதுங்கிப் போறது, பாராது இருப்பது கேளாதிருப்பது, பேசாது இருப்பது போராடாது இருப்பது எல்லாமுமே திரண்டு உருப்பெருத்து வாசலில் வந்து கதவுகளைத் தட்டும் உன் வீட்டுன் கதவுகளைத் தட்டும் போதுதான் நீ விழிப்பது என்றிருக்கிறாயா? உன் நெஞ்சக் கதவுகளைத் திற! விசையுற எழுகிறது பார் எங்களின் விடுதலைப் படகு. கதிர்கள் விரிக்கின்ற எங்களின் பூமியின் கதைகள் படிப்போம் வா. கவியாக்கம்:- வாசன் […]

பார்வதியம்மாள் மறைவுக்கு கவிஞர் வாலி எழுதிய கண்ணீர் கவிதை சொல்லைக்  கல்லாக்கி… கவிதையைக் கவண் ஆக்கி… வாணியம்பாடி மேடையைக் களம் ஆக்கி கடந்த சனிக்கிழமை அன்று வாலி வாசித்தது கவிதை.. இல்லை.. வெடித்து கிளம்பிய வெந்நீர் ஊற்று..அது இது… கவியரங்கம் தொடங்குமுன் – ஒரு கண்ணீர் அஞ்சலி… ஒரு புலிப் போத்தை ஈன்று புறந்தந்து- பின் போய்ச் சேர்ந்த பிரபாகரன் தாய்க்கு; அந்தப் பெருமாட்டியைப் பாடுதலின்றி வேறு வேறுண்டோ எனது வாய்க்கு? மாமனிதனின் மாதாவே ! – […]

இவன் நினைவாய்..…. எங்கள் கண்களுக்குள் இன்னமும் தரிசனம் தந்துகொண்டிருக்கும் கந்தர்வன்! பொன்னீழ மண்டலத்தின் புண்ணிய புதல்வன்! புதுச் சரிதம் தீட்டவந்த அரசியல் ஆலோசகன்! காலன் நெருங்கு முன்பாகவே, எங்கள் கௌசல்யனைக் காடையனின் கோரக் கரங்கள் கொள்ளை கொண்டுவிட்டன. செங்குருதி வெறிபிடித்து அலைகின்ற சிங்களக் கழுகுகளின் அலகுகளில் மீண்டும் தமிழனின் ரத்தச் சாயம்… இனக்கேடு தலைக்கேறிய குணக்கேடர்தம் கூடாரங்களில் இதோ! இன்னும் ஓர் பிணக்காட்டின் தொடக்க அத்தியாயம்… என்ன செய்வதடா? எதுவரை பொறுப்பதடா? ஆசையே அழிவுக்குக் காரணம் என்றுதானே […]

முத்துக்குமரா! முகம் தெரியாப்போதினிலும் செத்துக்கிடக்கின்றாய் எமக்காக எனவறிந்து தேகம் பதறுகிறதே திருமகனே! உந்தனது ஈகம் அறிந்து எம்மிற்தீ பற்றுகுதே நீட்டிக்கிடக்கின்றாயாம் நீ உனக்கு அஞ்சலியெழுதும் என்னைச்சுற்றி நூறு உடலங்கள் கிடக்கின்றன வரிசையில் அத்தனையும் எம் உறவுகளின் உயிரிழந்த கூடுகள். உன் மேனியில் மூண்ட நெருப்பு உன்னை எரித்ததாய் சொல்லுகின்றார் நீ எரிந்தவன் அல்லன், விரிந்தவன். சின்ன அக்கினிக்குஞ்சே! உன் நெஞ்சிலிருந்த நெருப்பால் எரிந்தாய் அந்தச்சோதிப்பெருவெளிச்சம் எமக்குச்சக்தி தரும் வையவாசலை எமக்காகத் திறக்கச்செய்யும். உன் இறுதி மூச்சு புயலாகித் […]

காப்பரண் வேலியிலிருந்தோர் கடிதம் காப்பரண் மரங்கள் கதைபேசின. வான்நிலவும் உடுக்களும் வந்தன சேர்ந்துண்ண கார்முகிற் துளிகளில் முகம்பார்த்துத் தலைசீவி பனிக்கால இரவுகளை பயிற்சிக்காய் பகலாக்கி இளமைக் கனவுகளின் முளைகிள்ளி காவலுக்காய் உயிர்த்தேக்கி உடல் தின்ற குண்டுக்கு உதிரத்தால் பசியாற்றி விழுப்புண்கள் ஆறமுன்னம் விரைகின்றோம் எல்ல்லைக்கு மீண்டும் பதுங்கு குழி… துப்பாக்கி.. எத்தனை உயிர்களின் துயிலலுக்கான துயில்மறப்பு. இன்றோ நாளையோ என்றிருக்கும் வாழ்வுக்காய் என்னுறவுகள் அமுதலில் எனக்காறுதலில்லை உண்ணும் சோற்றில் ஒருபிடி உடுக்கும் துணியில் ஒரு முழம் இல்லாதோர்க்கீயும் […]

இரண்டாயிரம் ஆண்டுப் பொங்க்கலடி தோன்றட்டும் ஆயிரம் மங்கலங்கள் மண்ணாற்றல் யாவுமே மேல்வரட்டும் மாற்றலர் கெய்யிடர் போய்விடட்டும் ஆடிய பச்சைக் கதிர்களெல்லாம் அறுவடை முடிந்து அரிசியாகி வாடிய வயிறாய் குளிரவைக்கும் வளமான தைப்பொங்கல் நாளிதடி முத்தான நெல்லின் மணிகளோடு முந்திரிகை வற்றல் சேர்ந்தினிக்கும் சத்தான பயறும் கலந்தவிந்த சர்க்கரைப் பொங்கலாய் வாழ்வினிக்கும் பச்சை அரிசி பால் பொங்கிடட்டும் பட்டினி துன்பங்கள் நீங்கிடட்டும் அச்சங்கள் நீங்கிட ஆண்டு இதில் ஆதார பொங்கலோ பொங்கிடட்டும் ஓடிடும் காலங்கள் ஓடிடட்டும் ஒன்றுமில்லா நிலை […]

‘தைத்திங்கள் மலரட்டும்’ வதை செய்தோர் காலம் போய் விதை விதைக்கும் காலத்தை கதையாகத்தந்தான் காண் கரிகாலன் கவிதை சொல்லும் தைத்திங்கள் கனிகிறது. திக்கெட்டும் புகழ் பரப்பி திசை எங்கும் தமிழ் பரப்பி கொட்டட்டும் போர்ப்பரணி வரலாறு திகைக்கட்டும் சிங்களத்தின் அகராதி. காலம் ஒரு பதில் சொல்லும் கரிகாலன் சேனை விடையளிக்கும் புதியதொரு வரலாறு உருவாகும் புதிய தைப்பொங்கலுடன் உறவாடும். ஏருழவர் தொழிலாளர் சிற்பிகளின் தேரூர்ந்த சிறப்புக்களைச் சிதைத்திருந்த கொடூரத்தின் கும்பல்களை குதறிவிட்டோம் கொஞ்சு தமிழ்க் கோலத் தை […]

ஆண்டொன்று ஆனதையா அறிவுடைத் தந்தாய் அவனியைப் பிரிந்துநீவீர் ஆண்டவன் பாதம் வேண்டித்தான் சென்றீரே விலையில் மாண்பே விடிவெமக்குத் தூரமில்லை விதியை நொந்தோம் தாண்டிநாமும் செல்கின்றோம் தடைகள் நீக்கி சார்புநெறி வகுத்திங்கு இயங்கு காலை தூண்டிநிற்கும் நல்லறிவினைத் துணையாய்க்; கொண்டு தூயதிரு வடிபோற்றிப் புனைந்தேன் பாடல். கலைமகளாம் எம்தெய்வம் கல்விக்கரசி யென்றும் களிப்புடனே வீணையிற் கவிமழை பொழிந்திட அலைமகளாள் நிலம்நோக்கி அகம்குளிர்ந்து நீரடித்து ஆர்ப்பரிப்பிற்; றிளைத்து அணைத்து மகிழ்ந்திட மலைமகளாள் மங்கலக் குங்குமமும் மனையும் மாண்புடைத் திடமும் மேன்மையும் […]

எமது தந்தை வேலுப்பிள்ளை அவர்களுக்கு கண்ணீர் அஞ்சலி உயிரிலும் மேலான,, உன்னத தலைவனை,, தாரை வார்த்து கொடுத்த,, தானைப்பெரியோனே….!!! உலகமே ,, உங்களை, வாழ வைக்க காத்திருந்த போதும்,, உயிரை துச்சமாய் எண்ணி,, வன்னி மண்ணிலே,, வாழ்ந்த மாமனிதனே…!!! எம்மை காத்தருளிய, எம் தலைவனின்,, பெற்றோர் உம்மை, காக்க முடியாப்பாவியானோமே…! தள்ளாடும் வயதோடும்,, தாங்கொணாத்துயரோடும்,, தனி மரமாய் நின்று,,, தத்தளித்த தெய்வமே…!!! உங்கள் உடலமதை, தன்னும்,, உற்று நோக்கி,, உணர்வுகளை,, உதிர்த்திட முடியாதோ…?? என்ன கொடுமை இது…! […]

சாவை கண்டு எங்களைப் போல் தப்பியோடி வந்து! தமிழீழம் வேண்டியவன் அல்ல! சிங்கத்தின் குகைக்குள்ளே இருந்து சாவு இப்படித்தான் வரும் என்று தொண்டு பல செய்து அப்பன் விட்ட பிழைகளை அழித்து அப்பாவித் தமிழர்களின் உயிர்களுகாய் பல தொண்டுகள் செய்தவன்! கடைசி நிமிடமும் தமிழுக்காய் முழங்கிவிட்டுச் சென்று விட்டான்! யாரு செய்தார்களோ! சொந்த பிரதேசங்களிலே பலர் அடையாளம் தெரியாதவர்களால் அடிக்கடி பிணமாகின்றனர்! இதை மட்டும் எப்படி பிடிப்பது? சிங்கத் தமிழனாய் இருந்து புலித்தமிழனுக்காய் குரல் கொடுத்தவன்! – […]

நினைவலைகள் எப்போதும் உங்களையே நினைத்திருக்கும் பனைக்கீடாய் உழைக்கும் தம்பிகை பரபரக்கும் குறிபார்க்கும். பள்ளத்துள் வீழ்ந்த தாக! யார் சொன்னது? காட்டு! பள்ளத் துள்பதுங் குவது பைந் தமிழ் இனம் மீட்கவே! வெல்ல முடியாதது எது? உனக்கு! நீ ஒரு சுபாஸ் சந்திரபோசு. அள்ளக் குறையாத அறிவுக் களஞ்சியம்; நீ ஒரு செண்பகம். தென்னன் புகழ்பாட வந்த நல் தேர் பாகன்: தம்பி மறவன்! என்னென் பேன் அவன் ஆற்றல் போற்று தலுக்குரிய புதுயுகம். மரித்து விடவர்கள்: மீண்டும் […]

சுற்றி நிற்கும் இந்தியப்படைகளின் முற்றுகைக்குள்ளால் நீயும் உனது தோழர்களும் இருள் கனத்த பொழுதொன்றில் – எங்கள் ஊரிலிறங்கினாய்….! சிகரங்கள் தொடவல்ல வீரர்களின் முகமாய் அந்த நாட்களில் எங்களின் சூரியன் எங்களின் தோழன் எல்லாமுமாய் எங்களின் வசந்தம் நீ. பூவிதழ் விரியும் அழகாய் புன்னகை யாரெவரெனினும் சினேகப் பார்வை ஊரிலே உனக்காயொரு சிறுவர் படை அங்கே நீயும் சிறுவனாய் ஆசானாய் வீடுகளில் உனக்காயென்றும் காத்திருந்து எரியும் விளக்குகளின் கீழ் உன் வரவைத் தேடும் நாங்கள்….! எப்படியெல்லாமோ எங்கள் மனங்களில் […]

ஒரு கணம் ஒன்றில் எனக்கும் மரணம் வரும் மரங்களின் இலைகளும் பூக்களின் இதழ்களும் அப்படியே தானிருக்கும் மேலெழும்பும் காற்றும் வானும் மண்ணும் தெருவில் போகும் சிறுவனின் கண்களும் கூட அப்படிதானிருக்கும் ஒரு கண்ணாடிச் சில்லுடைதலின் சல சலப்பு கூட என் மரணத்தில் இருக்காது ஆனால் உன்…? தோழா வன்னி மரங்களின் அழுகை கேட்கின்றதா உனக்கு.. உன் வீரம் பார்த்த பூக்களும் அதனை தாங்கும் காம்புகளும் கூட அழுது அரட்டுகின்றனவாம் கேட்கின்றதா உனக்கு தன் வீரப் புதல்வனின் மூச்சு […]