பனை வெளியூடாக நாங்கள் சென்றுகொண்டிருந்தோம். மணற்தரையில் வாகனச் சில்லுகள் நகர்வதற்கு அடம்பிடித்தன. ‘”யோகன் ரைக்கரர் பாதையைவிட்டு விலகாம ஓடு…” ஓட்டுநருக்கு எங்களோடு வந்தவர் சொன்னார். “ஏன் அப்பிடிச் சொல்லுறியள்…” “;அப்பாவித்தனமாகக் கேட்ட என்னைப் பார்த்து அவர் புன்னகைத்தார்.”இந்தப்பக்கம் எல்லாம் ஆமி இருந்தவன்… ஏராளமான புதைவெடிகளட இருக்கும்… பாரத்துக்கு ஏற்றமாதிரி வெடிக்கிறதுக்கு வைச்சிருப்பான்” கண்ணாடியூடாக வெளியே பார்த்தான். எங்கும் பனைமரங்கள் காயப்பட்டவை. கருகியவை, கழுத்துமுறிந்தவை.. போரின் வடுக்களை அவையும் சுமந்திருந்தன. வீடுகள் அதிகமாய் இல்லை…. இருந்தவைகளும் கற்குவியல்களால் இராணுவ […]

மடியும் ஒவ்வொரு நிமிடங்களிலும் பாதாளத்தின் நடுவே மெல்லிய கயிற்றில் தொங்குவதானதொரு உணர்வலையே தருகிறது. வாழ்வின் இழையங்கள் அறுந்து போனதாகவும் எதிலுமே பிடிப்பில்லாததான விசனமுற்ற நாட்களாகவுமே கழிக்கின்ற பொழுதுகள் தான் தொடருகிறது. யாருடனும் கொஞ்ச நேரமாவது மகிழ்ச்சியுடன் பேசவே இயலாத இந்தப் பொழுதுகளில் இப்போதே மரித்துவிட வேண்டுமென்பதாய் மனசு அலைகிறது. நிம்மதியைத் தொலைத்த நீழும் இரவுகளில் சிலுவை சுமக்கும் கல்வாரிப்பயணமெனத் தைக்கிறது படுக்கை. இப்படித் தூக்கத்துக்காய் கிடந்தது தவிக்கும் போதெல்லாம் தொலைந்துபோன அந்த இனிமையான பொழுதுகள் தான் நினைவுக் […]