காவலாய் வாய்த்த கதிர்க்கையன் மாமறத்தை ஆவலாற் பாட அகமுற்றேன் –தாவிலாச் செந்தமிழே! தாள்பணிந்தேன் சின்னவனென் கற்பனையில் சிந்தாமல் முத்தமிழைச் சேர்! (1) சேர்ந்து தமிழரைச் சிக்கெனப் பற்றியவன் நேர்த்தியினைப் பாட நிறைதமிழைச் -சேர்த்தென்னில் தைத்த முருகடியான் தாளை வணங்கிடவும் வைத்தேன் ஒருவெண்பா யாத்து! (2) யாவர்க்கும் நல்லவா! ஈழத் தலைமகனே! காவலாய் வாய்த்த கதிர்க்கையா! –ஆவலாய் எந்தமிழ் மக்களை ஏற்றணைந்து காத்தவனே! தந்தையே தாள்பணிந்தேன் தாழ்ந்து! (3) தாழும் எமதினத்தைத் தாங்கித் தலைநிமிர்த்தி வாழும் இனமாய் வகைசெய்தாய்! […]

பாரில் நினைப்போல் படைநடத்தக் கற்றவர்யார்? போரில் புகழ்நாட்டும் பொன்முடியே! –காரில்* மின்போலும் ஊடுருவி வெற்றிக் கனிபறிக்க உன்போலும் ஆமோ உரை! (11) உரைக்கப் புகுந்தால் உணர்ந்துன் புகழைக் கரைக்குள் அடங்காக் கடலாய் –விரியும்; தனைநிகர்த் தோனே! தரிசித் ததுண்டோ உனைநிகர்த் தோனை உலகு! (12) உலகம் வியக்கும் உயர்தனிக் கோனே! இலங்கைத் தமிழர்க்(கு) இறைவா! -உலங்குவா(ன்) ஊர்திப் படைகண்ட ஒண்டமிழா! சிங்களரின் மார்பிளந்த நீயன்றோ மன்! (13) மன்னு புகழ்மறவா! மானத் தமிழா!நாம் உன்ன உளத்துள் உறைபவனே! […]

இயன்றுநீ செய்கின்ற இன்னமைதி தன்னை முயன்று கெடுப்பார் முனிந்தே!* – தியங்கா(து)* அவர்க்குநற் பாடம் அருள்கின்ற கோனே! தவிக்குமெமைத் தாங்கித் தழுவு! (21) தழுவிடினும் சாவை தமிழீழம் காக்க எழுவரெம் மல்லர்* இனிதே – உழுவக் கொடி*தாங்கி ஈழத்தில் கோல்நடுவர் அஃதை மடிதாங்கி நிற்போம் மகிழ்ந்து! (22) மகிழுந்தில், வல்லுந்தில்* மக்கள் கடத்தல் நிகழ்த்திடும் கற்பிலா நெஞ்சர் – பகைகொய்ய வேண்டிப் படைநடத்தி வென்ற பெருமறவா! யாண்டும் உனக்கே இசை!* (23) இசைவாய் எனவெடுத்(து) இந்தியா சொல்ல […]

மாணார்*அச் சிங்களர் மாய்த்தாரெம் மக்களை வீணாய் அமைதிவழி வேண்டாமல்; –மாணாரைச் சாய்க்கத் துமுக்கி*யைச் சார்ந்துதன் கையேந்தி மாய்க்கப் பிறப்பெடுத்த மன்! (31) மாணார் –பெருமைகளற்ற பகைவர்; துமுக்கி -துப்பாக்கி மன்னவனே! எங்கள் மறவர் படைத்தலைவா! வன்னவனே!* முப்படையை வார்த்தவனே! –தென்னவனே! எங்கள் திருவே! எமையாளும் நீயன்றோ கங்குல்* விளக்கும் கதிர்! (32) வன்னவன் –அழகானவன்; கங்குல் –இருள். கதிர்க்கையா! எல்லாளா! கார்வண்ண கோனே! முதிர்ந்த அறிவின் முதலே! –விதிர்த்து*ப் புறங்காட்டி ஓடும் பொறியற்ற நள்ளார்*க்(கு) அறமென்றால் என்னென்ப […]

சிறப்பில்லாச் செய்கைதனைச் சீனரும் செய்வார் இறப்பில்லா வாழ்வின் எழிலே! –உறப்பில்லா*ப் பாகிசுத் தானியரும் பாழ்கருவி* தந்திடுவார் ஏகியெமைக் கொல்வார் இவர்! (41) உறப்பில்லாத –செறிவில்லாத; கருவி –ஆயுதம். இவரை அடித்தால் அவர்க்குவலி கூடும்; தவிப்பார்; கொதிப்பார்; தடுப்பார்; –எவரும் தமிழர்க்(கு) அரணாதல் தாவென்பார்* மீறி எமக்கரண் ஆணாய் எழுந்து! (42) தாவு –தப்பு, குற்றம். எழுத்துப் பிழையோ? எதுவோ? அறியேன் பழுத்த மரம்புண் படுமாம் –இழுத்து விடுகல்லால்; அந்தோ! வியன்தமிழர் தாமும் கொடுமைபல காணல் கொடிது! (43) […]

எனைத்தும் இழந்தும் எமதுயிர் காக்கும் முனைப்போ(டு) உழன்றாய் முதல்வா! –வினைவலி உள்ளாய் உனையழைக்க ஓடிவரும் ஓரியரின் துள்ளல் ஒழித்தாய் துடைத்து! (51) எனைத்தும் –முழுதும், எல்லாம்; உழலுதல் –சுழலுதல் துடைத்தழிக்கத் தோன்றிய தூயா! உலகம் நடத்தை சரியில்லா நண்ணார்க்(கு) –உடனுதவி ஏற்றிப் புகழும்; இகல்வெல்லும் உன்றனையே தூற்றிக் களிக்கும் தொடர்ந்து! (52) இகல் -பகை துடி*யிடைப் பாவையரை, தொண்டு கிழத்தை, மடிவளர் பிள்ளை அமுதை –இடியெனக் குண்டள்ளி வீசிக் கொலைசெய்யும் சிங்களர்க்குச் செண்டள்ளி*த் தூவும் சிரித்து! (53) […]

முனைப்போடாங்(கு) ஆங்கே முளைத்த குழுக்கள் இணைந்து செயல்பட ஏற்றாய் –இணைய மறுத்தோரை நீக்கி மறப்போர் வழியில் ஒறுத்தாய் தெறுநரை ஓர்ந்து! (61) ஒறுத்தல் –அழித்தல்; தெறுநர் –பகைவர். ஓரியக்கம் கண்டவனே! ஓர்ந்துதமிழ் காப்பவனே! ஓரியர்க்குப் பாடம் உரைத்தவனே! –ஆரியர்க்கும் நெற்றியடி தந்து நெறிகாக்கும் தூயனுனைப் பற்றியடி வைக்கின்றோம் பார்த்து! (62) ஓரியர் –சிங்களர்; ஆரியர் –பார்ப்பனர். பாமரபில் வந்தயெமை, பாழ்மரபில் வந்தவர்கள் மாமறத்தைக் காட்டென்று மார்விடைத்தார் –போர்மரபில் வந்தகுடி என்பதனை வந்தறிந்து கொண்டவர்கள் நொந்தகுடி ஆனதனை நோக்கு! […]

தனிவிடப் பட்ட தமிழினம்பா(ர்) எங்கும் துணிவுடன் ஏகித் துளிர்த்தார் –இனியும்நாம் ஏமாளி யாதல் இழிவென்(று) இசைந்தேற்றார் கோமானாய் உன்னைக் குறித்து! (71) இசைந்து –உடன்பட்டு; கோமான் –அரசன். குறிவைத்துக் கொன்றார் கொடியர்; அவரைப் பொறிவைத்து வெல்லல் பொருந்தும் –நெறிவைத்த நெஞ்சினாய்! எம்மின் நிறைகாக்க வேண்டிநீ நஞ்சணிந்து கொண்டாய் நயந்து! (72) நயந்துசிவன் அற்றைநாள் நஞ்சினை ஏற்றான்; வியப்பின் முதலே! விரும்பி –அயிர்க்கா(து) ஒருநீளத் தாம்பில் உணர்ந்தேற்ற நீயும் கருநீலத் தொண்டையன் காண்! (73) அயிர்க்காது –ஐயமில்லாமல்; தாம்பு […]

முனைநாள் குமரி முழுதும் அழித்தும் தணியாப் பசியால் தவித்துத் –துணிவாய் எழுந்ததோ பேரலை இன்னல் இழைக்கப் பொழுது புலரும்முன் பூத்து? (81) பூத்துக் குலுங்கும் பொழிலைப் புயற்காற்று வீழ்த்திச் சிதைக்க விழைவதுபோல் –கூத்தொன்றை ஆழிசூழ் பேரலை ஆங்கரங்(கு) ஏற்றியதே! ஊழிசூழ்ந் தன்ன உயர்ந்து! (82) பொழில் –சோலை; ஆழி –கடல்; ஊழி –அழிவுக்காலம். உயிர்போய்க் கிடந்த உடல்கள் அகற்றி உயிர்த்தோர்க்(கு) உதவ உலகம் –முயன்றால் தடுத்தவ் உதவியைத் தன்வயம் கொள்ளும் கெடுமனம் கொண்ட குலம்! (83) குலக்கா […]

விரட்டிவரும் வான்படையை வீழ்த்த விரைந்துன் முரட்டுப் படையர் முனைந்தார் –திரட்டி அடித்ததில் ‘‘நாயக’’ வான்தளம் வீழும் வெடித்(து)உலங்(கு) ஊர்திபல வெந்து! (91) நாயக –கட்டுநாயக வான்படைத்தளம் வெந்து தணிந்ததில் விம்மினர்; வீங்கினர்; நொந்து நொடிந்தனர் நோக்கிலார்; –வந்து அமைதி உடன்படிக்கை நார்வே அமைக்க தமைநொந்து கொண்டனரே தாழ்ந்து! (92) தாழப் பிறந்தோர் தரைமீதில் பல்லாண்டு வாழப் பிறந்தயெமை வாட்டினார் –பாழும் சிறுமதியர்க்(கு) இந்தச் சிறுசெயலை நீயே முரசறைந்து சுட்டினாய் முன்பு! (93) முன்னே அமைதி முரசினொலி ஓயும்முன் […]