நீ அழுது கொள் அம்மா
உனது விருப்பம் போலவே
யாராகிலும் தேற்றுதல் கூடும்
இருப்பினும் நிறுத்தாதே
ஒரு தாய் விரும்புவது போலவே
நான் வளரும் நாட்களைப் பார்க்க
நீ விரும்பினாய்
எப்படி நீ அழாமலிருத்தல் கூடும்
நீ அழுது கொள்
இன்று மட்டும், இன்று மட்டும்
எனது பெட்டியை திறக்க முற்படாதே
நான் உனது குழந்தையேதான்
யுத்தத்தில்தான் சிதைந்தேன்
யுத்தம் உக்கிரமாகவே நிகழ்ந்தது.
நேற்றைய களத்தில்
உன் பெண்குழந்தையைக் கண்டேன்
வீட்டில் வகிடெடுத்துப் பின்ணிய
இரட்டைப் பின்னலை
முன்னும் பின்னும் விட்டபடி
குதித்தோடுபவளை,
காத்திருந்தாள்
தலைமயிரை
என்னைப்போலவே
கத்தரித்திருந்தாள்.
என்னருகே வந்து
எப்போதும் போலவே அழைத்தாள்
இரத்தம் தேய்ந்த என்
இலக்கத்தை
மீண்டும் மீண்டும் பார்த்தாள்
அழமுற்ப்பட்டாள் பின் அழவே செய்தாள்.
தங்கையின் வரவை எதிர்பார்க்காதே
அவள் வரவே விரும்பினாள்
போர் விடவில்லை…..
விடவேயில்லை
அவள் வரவேண்டுமேண்டுமென
எனது தோழர்களை
வற்புறுத்தாதே அம்மா.

– ஆகாசா (2000ம் ஆண்டு வரையப்பட்டது)

“புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்”