கடல்தின்ற சோகத்திலிருந்து
மீளாதோர் முன்னே
ஆரம்பமானது அரங்கேற்றமொன்று
ஒப்பனையிட்ட கட்டியக்காரன்
தருப்பாடியபடி சபைவந்துளான்
கூத்தின் நாமம்
‘பேரிடர் உதவி” என்பதாய் எழுதி
போர்க்கப்பலின் அணியத்தில்
ஒட்டியுள்ளது.
நங்கூரமிட்டகப்பலிருந்து
குளிருக்குப் போர்வையும்
கூடாரப் பொருட்களும்
இறக்கப்படுகின்றன.
இயல்பு மறைந்து
இறக்கைக்கு வர்ணம் தீட்டி
கூரிய கத்தி நகங்கள் தெரியா
வண்ணம்காலிற் சப்பாத்துத் தரித்து
பட்டாளமுகத்தைத் தற்காலிகமாக
அப்பாவி முகமென்றாக்கி
எங்கள் மலைமீதும்
பனை மீதும்அழகிய வயல்மீதும்
நதிக்கரை மீதும்
வந்து இறங்குகின்றன வல்லுறுகளும்
பருந்துகளும்.

மலர் வளையங்களுடன்
இறக்கை மடித்தமர்கின்றன
எங்கள் இலுப்பைமரமீதும் கழுகுகள்.
சுனாமியால் புதையுண்டோருக்கு
அழுவதாய்
தொப்பி கழற்றி அஞ்சலிவேறு.

வியட்நாம் வயல்களிலும்
ஒட்டகநாட்டின் ஈச்சைமரத்திலும்
இவை இப்படித்தான் இறங்கின முன்னரும்.
உங்களுக்காக அழவும் ஆராதிக்கவுமே
வந்தோமெனும் வார்த்தைகளின் பின்னே
இனிவரும் நாளில்
இச்சிறுதேசம் சிந்தப்போகும்
கண்ணீரும் குருதியும் இருக்கலாம்.
வலசை போகும் வழியில்
வந்தனவல்ல இவை.
கூத்து ஆரம்பமானதைச் சொல்லி
அரங்கிற் கோமாளியே முதலில்.
கோமாளிகள் கொலையாளிகளாவதை
அறியாதஏமாளிகளல்ல நாம்.
கழுகிறங்கும் கடற்கரையில்
வண்ணத்துப் பூச்சிகளின் வடிவிருக்காது.
சின்னப்புட்கள் சீட்டியடிக்காது.
ஆமை புகுந்த வீடும்
……புகுந்த நாடும் விளங்காதென்பது
அடிபட்ட ஒருவனின் அனுபவமொழி.
கழுகளுக்கு அப்படியென்ன கரிசனை
எம்மேல்?
இந்தச் சின்னமணித்தீவுமீதேன்
இத்தனை அன்பு?
வியட்நாம்.
ஒ… அந்த அழகிய வயல்கள்
இந்தக் கழுகுகளின் எச்சத்தால்
எத்தனை வருடங்கள் எரிந்தன.
இன்னுமொரு பாவப்பட்ட பாலைவனம்
இன்னும்தான் அழுதுகிடக்கிறது.
நெடுநாள் தவத்துக்குவரம் கொடுத்தது சுவாமி.

சுனாமி
நீயாகவும் வந்தழித்தாய்
அழைத்துவந்தும்
அழச் செய்யப்போகிறாய்.
வரலாற்றுத் துயரம் தலைமுறை கடத்தும்
கடத்தப்படுமா எம் முதுகில்?
சவாரி செய்பவர்களுக்கு
எம் கண்ணீரளவு எப்படித் தெரியும்?
மௌனத்தைச் சம்மதமென்றாக்கும்
வழக்கொண்றுண்டு.
உரத்த குரலேதும் இல்லாமை
கழுகுகளுக்கே வாய்ப்பாகும்.
புல்வெளிச் சொந்தமான
வண்ணத்துப்பூச்சிகளே
வாய்திறவுங்கள்.
கடலுறவான ஆட்காட்டிப் பறவைகளே
அவலமுணர்த்திக் குரலிடுங்கள்.

– புதுவை இரத்திரனதுரை.